Starostwo Powiatowe w Głubczycach

Starostwo Powiatowe w Głubczycach 

Powiat głubczycki do 1740 roku stanowił część księstwa Jägerndorf - obecnie Krnov /Karniów/. Po zajęciu Śląska przez Prusy została zerwana łączność z terenami, położonymi na terenach monarchii habsburskiej. W 1817 roku nastąpiła reorganizacja terenowa powiatów, korektura ich granic. W tym czasie z powiatu głubczyckiego ponad 50 wsi i przysiółków włączono do powiatu raciborskiego. Natomiast z powiatu kozielskiego włączono 8 wsi. Powiat graniczył od południa z Austrią, a od 1918 r. z Republiką Czeską. Od wschodu z powiatem prudnickim, od północy z kozielskim, a od zachodu z powiatem raciborskim. Landratsamt w administracji pruskiej jest odpowiednikiem starostwa powiatowego. Instytucja starostwa powiatowego jako urzędu administracji ogólnej I instancji została wprowadzona na Śląsku przez władze pruskie w 1741 r. Dokonano w tym czasie podziału administracyjnego Śląska na powiaty. Zarządzeniem von Münchowa z dnia 24 stycznia 1743 roku utworzono na terenie Górnego Śląska 11 powiatów w Bytomiu, Pszczynie, Głubczycach, Raciborzu, Toszku, Lublińcu, Strzelcach Wielkich (obecnie Strzelce Opolskie), Koźlu, Prudniku, Olesnie oraz Opolu. 20 kwietnia 1816 roku na podstawie zarządzenia prezydenta prowincji śląskiej Merkl utworzono 4 rejencje: we Wrocławiu, Legnicy, Dzierżoniowie i Opolu. Rejencja Opolska objęła wówczas powiaty: opolski, oleski, bytomski, pszczyński, raciborski, głubczycki, kozielski, toszecki, strzelecki, niemodliński, prudnicki, nyski, grodkowski oraz kluczborski włączony do opolskiej rejencji na mocy zarządzenia Rejencji Wrocławskiej z dnia 8 kwietnia 1820 r. Na mocy ustawy z 30.04.1815 r. starosta stał się reprezentantem władzy państwowej na terenie powiatu. Podlegał on prezesowi rejencji. Po 1919 r. starostę powiatowego mianował minister spraw wewnętrznych, a po 1934 r. kanclerz Rzeszy Niemieckiej. [Na podstawie wstępu do inwentarza oprac. Kazimierz Zalewski, Nysa] 

Starostwo Powiatowe w Głubczycach