Rejencja Opolska

Rejencja Opolska 

Rejencja Opolska/Regierung Oppeln/ została utworzona na mocy ustawy z dnia 30 kwietnia 1815 roku, rozpoczęła działalność dnia 7 maja 1816 i funkcjonowała nieprzerwanie do 1945 roku. W ciągu 130 lat istnienia Rejencji Opolskiej jej struktura organizacyjna, zasięg terytorialny i przynależność do prowincji ulegały licznym zmianom. W chwili utworzenia Rejencja Opolska objęła następujące powiaty: bytomski, grodkowski, głubczycki, kozielski, lubliniecki, niemodliński, nyski, oleski, opolski, prudnicki, pszczyński, raciborski, strzeliński i toszecki. Z czasem liczba powiatów uległa zwiększeniu ( powiat rybnicki, kluczborski, katowicki, tarnowskogórski, zabrzański, blachowiański i zawierciański). W latach 1816-1919 Rejencja Opolska wchodziła w skład prowincji śląskiej i podlegała Naczelnemu Prezydium /Oberpräsidium/ tejże prowincji. W 1919 roku Rejencję Opolską podporządkowano Naczelnemu Prezydium Prowincji Górnośląskiej w Opolu /Oberpräsidium der Provinz Oberschlesien Oppeln/ (od 1941 roku siedziba w Katowicach). W roku 1866 wprowadzono podział Rejencji Opolskiej na trzy wydziały, obok których inne komórki organizacyjne podległe bezpośrednio prezesowi Rejencji. 

Rejencja Opolska