Bank Spółdzielczy z ograniczoną odpowiedzialnością w Łowiczu

Bank Spółdzielczy z ograniczoną odpowiedzialnością w Łowiczu 

Bank Spółdzielczy z ograniczoną odpowiedzialnością w Łowiczu powstał w 1925 r. Działał na mocy ustawy o spółdzielniach z dnia 29 października 1920 r. (Dz.U. RP Nr 111, poz. 733). Celem banku było prowadzenie działalności kredytowo-pieniężnej, a w szczególności pomoc żydowskim przedsiębiorcom, kupcom i rzemieślnikom w znalezieniu taniego kredytu i lokacie pieniędzy. Bank posiadał swoją radę nadzorczą i zarząd, które powoływało walne zgromadzenie członków. Za zobowiązania pieniężne banku odpowiadali całym swym majątkiem udziałowcy. Na temat działalności banku i jego organów, wielkości kapitału i obrotów brak jest niestety informacji. W lutym 1941 r. powiernik na dystrykt warszawski do ściągnięcia długów żydowskich spółdzielni kredytowych w GG upoważnił Mieczysława Szajdinga do protokólarnego odebrania wszystkich ksiąg i dowodów oraz aktywów banku, a następnie uczynił go jego likwidatorem. Okazało się wówczas, iż likwidatorem banku uczynił wcześniej starosta łowicki Mariana Ociepkę - dyrektora Komunalnej Kasy Oszczędności w Łowiczu. Przejął on zachowaną dokumentację banku z budynku komendantury wojskowej. Długi Banu Spółdzielczego ściągano zarówno od Polaków, jak i łowickich Żydów. Tych ostatnich wywieziono już z miasta do getta warszawskiego, stąd niewiele udało się odzyskać kwot zadłużenia. Likwidację banku ostatecznie zakończono w 1943 r. Był to - jak odnotował J. Petelewicz w swej pracy o życiu ludności żydowskiej w okresie międzywojennym i latach okupacji -"ostatni akt usuwania przez władze niemieckie pozostałości życia żydowskiego w Łowicz". 

Bank Spółdzielczy z ograniczoną odpowiedzialnością w Łowiczu