Senat Wolnego Miasta Gdańska

Senat Wolnego Miasta Gdańska 

W myśl postanowień Traktatu Wersalskiego przystąpiono do tworzenia Wolnego Miasta Gdańska. 20 stycznia 1920 r. władzę w Gdańsku przekazano przedstawicielowi mocarstw sprzymierzonych Sir Reginaldowi Tower. Od 5 marca 1920 r. działała przy nim Rada Państwa (Staatsrat), w skład której weszli przedstawiciele najwyższych urzędów gdańskich, a od 25 marca również przedstawiciele partii politycznych. Na jej czele stanął Heinrich Sahm, nadburmistrz Gdańska. W dniu 11 sierpnia 1920 r. Zgromadzenie Konstytucyjne przyjęło konstytucję, po czym 15 listopada 1920 ppł. Strutt uroczyście proklamował ukonstytuowanie się Gdańska jako Wolnego Miasta. Po wyborze 6 grudnia 1920 r. Senatu WMG Rada Państwa uległa rozwiązaniu, a Zgromadzenie Konstytucyjne przekształciło się w parlament zwany Volkstagiem. W dniu 1 maja 1921 Senat rozwiązał Magistrat a funkcje rady miejskiej przejął Volkstag. Senat był najwyższym organem wykonawczym i zarządzającym WMG, przysługiwały mu również kompetencje ustawodawcze (prawo inicjatywy ustawodawczej i prawo weta), z czasem uzyskał prawo wydawania rozporządzeń z mocą ustawy. Strukturę Senatu określała konstytucja. Senat występował w roli"głowy państw", pełnił funkcje rządu oraz organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego. Przewodniczącym Senatu był prezydent, który prowadził sprawy personalne i zagraniczne oraz nadzorował prace Senatu. Poszczególne rodzaje spraw załatwiano w ramach utworzonych Wydziałów. Po zmianie konstytucji z początkiem lat trzydziestych ilość posłów do Volkstagu zmniejszono do 72, z kolei Senat liczył 12 senatorów. Po wyborach 28 maja 1933 r. naziści uzyskali bezwzględną większość głosów i mandatów. Dnia 23 sierpnia 1939 r. Senat zawiesił konstytucję, a głową państwa (Staatsoberhaupt) mianowano Forstera. 1 września 1939 Gdańsk został wcielony do Rzeszy.  

Senat Wolnego Miasta Gdańska